Eindelijk het Schip

Nog even over gisteravond, eigenlijk best wel gek. Na het internetcafé nog even de winkelstraatjes ingelopen, en het was druk maar toch gezellig. Toen ik Frietje belde om haar te feliciteren met haar verjaardag, was het zo’n beetje 0045 uur bij mij. En op dat moment waren de straten nog steeds vol met mensen, een paar winkeltjes en marktkooplui begonnen net hun zaakjes te sluiten of op te ruimen. Koopavond is hier toch een ruim begrip.

Afijn vanmorgen geroepen om 0500 om naar het schip te gaan, hij zou bezig zijn met afmeren. Aangekomen bij de haven begint het gezeur weer met de Agent, Politie en immigratiedienst. Dit is toch wel een serieuze belemmering hoor, hier wordt ik af en toe ook een beetje moedeloos van. Bij de poort door een scanner, van poort naar scheepsagent, van scheepsagent naar Immigratie, van immigratie naar 2e poort, en toen eindelijk gebracht door de hoofd van Politie naar het schip. Met dien verstande dat ik het schip niet mag verlaten tot hij klaar is, en mij moet aanmonsteren bij het schip, dwz ik sta vanaf nu een weekje op de crewlist. Al deze controles duren 10 minuten, daar bedoelen ze Egyptische 10minuten die eigenlijk ca 20 minuten zijn. Eerst 10minuten wachten tot de man er is, daarna heeft hij 10 minuten nodig om zich in te lezen, en dan nog 10 minuten om de stempels te zetten. (Dit alles in Egyptische minuten).
Eenmaal aan boord vind ik het weer geweldig, en zoals ik zeer welkom ben in Egypte (Iedereen op straat zegt “Welcome to Egypt” of Cairo enz. enz.). Zei ik nu maar tegen de Egyptische vrienden “Welcome on board”. Hier staan dus ook al tegencontroleurs 3 bedrijven met 8 man, tja om de werkeloosheid tegen te gaan denk ik. Dus hectiek alom. Maar dat is een beetje mijn plaatje waar ik in pas. Dus meten monsteren uitrekenen etc. Intussen mijn 3 collega’s instrueren en opleiden. Na al dit een stevige discussie, want hier in Egypte is het gebruikelijk dat tegencontroleurs niet de Terminal mogen betreden, en ondanks dat kantoor Rotterdam, kantoor Cairo en ik druk hebben uitgeoefend op de Terminals krijgen we het niet voor de bakker. Dus dan maar protesteren op papier, wat dus ook geen mens wil tekenen. Het blijft een moeilijk land voor dit soort zaken. Om 1134 uur begonnen met pompen naar de wal, wat dus niet sneller mag dan ca 250ton per uur, ja reken maar uit dat is dan zeker 1 week lossen. De haven mag dan wel redelijk nieuw zijn, maar het is niet erg gebouwd voor de snelheden die wij in de rest van de wereld kennen. Zelfs een arm land als Djibouti had het beter voor elkaar.
Mijn collega’s lopen van 10 tot 10 dus 2 collega’s terug naar het hotel om te gaan slapen. Ik verder met Ihab om hem een paar kneepjes van het vak te leren. Om ca 1800 even eten, om daarna een film te kijken. De film was mooi “Lucky numbers” maar na 10minuten toch maar uitgezet doordat de kopie zo slecht was dat de dvd speler op hol sloeg, en er toch niets meer van te begrijpen was hierdoor. Dus maar even liggen in mijn hut, die in elk geval schoon en goed is. Om ca 2300uur weer wakker om de andere 2 collega’s te trainen met rekenwerk. Het leukste was dat mijn Frietje nog belde om te laten weten dat de verjaardag gezellig was, en dat Joël Pa om raad vroeg om gaten te boren in de muren, en Kelly natuurlijk de gehele dag moest beschrijven met details.
Net nog even op dek rondgesjouwd, en het is toch een prachtige belevenis en gezicht, om rond te kijken over de haven van Damietta en schip. De mensen hiero slapen onder de dakgoot tegen de loodsen aan, en alles is rustig en kalm.
Nog even een leuk dingetje waar ik op werd gewezen een paar dagen geleden. Oude auto’s hier hebben onder hun Egyptische nummerborden, nog oude platen. Zo kan je nog steeds zien waar die vandaan komt. Ik heb veel oude Nederlandse auto’s gezien, maar je herkent natuurlijk ook de Poolse Duitse etc. Vreemd dat de mensen niet de moeite nemen om de oude platen te verwijderen.
Het is nu half twee ‘s nachts en ik ga zo maar weer liggen want morgen vroeg is Ihab terug, om hem weer op te leiden.

Grtz uit Damietta